Opaco


No fundo obscuro opaco
Se escreve a vida perfeita
À luz das tábuas de um palco                                                                                                                                                                        
Desconhecido no seio de uma seita

Sorriso, felicidade e lealdade
São qualidades fáceis de se gostar
De ontem a ética deixa saudade
Para a vida perfeita no instagram postar                                                                                                                              Pelo fundo do copo vejo a luz opaca                                                                                                                                     Com a autêncidade inexistente, parca

Aspirar ser como alguém
Com o quem nada tem                                                                                                                                                     Obsoleto ser devoluto
Com o seu ser estando de luto

Ser, como tu és é ultrapassado                                                                                                                                      Pensar, como o outro pensa é central                                                                                                                                                 A tua essência é como um fado                                                                                                                           Olhar para o outro, luz aspiracional                                                                                                                                  Única é a impressão digital
Quero pertencer ao outro, ser igual



Este é o post número 100 deste blog! :-)

Comentários